Menu Zamknij

Leczenie problemów skóry głowy

Dolegliwości zdrowotne np. problemy skóry głowy obniżają komfort życia i wpływają na kondycję włosów. Kłopoty te mogą zostać rozwiązane poprzez odpowiednie leczenie. Często to właśnie schorzenia są odpowiedzialne za zły stan kosmyków, dlatego warto wziąć je pod uwagę już przy pierwszych niepokojących objawach. Choroby przejawiają się m.in. poprzez:

  • pieczenie,

  • swędzenie,

  • utratę włosów.

Powodem dolegliwości zdrowotnych mogą być zaburzenia o podłożu hormonalnym, nieprawidłowa dieta lub zła pielęgnacja. Terapia jest zależna od konkretnego schorzenia i powinna być dobierana przez lekarza, który wdroży odpowiednią kurację i umożliwi powrót do zdrowia.

W przypadku każdej choroby istotną rolę odgrywa szybka reakcja ‒ leczenie rozpoczęte we wczesnym stadium zwiększa szanse na pomyślną rekonwalescencję. Jakie problemy skóry głowy występują najczęściej i jak się z nimi uporać?

Łuszczyca

Jest to choroba autoimmunologiczna, wywoływana przez nieprawidłowe funkcjonowanie układu odpornościowego. Łuszczyca objawia się głównie poprzez łuszczenie skalpu oraz jego suchość. Na naskórku zwykle pojawiają się łuskowate, lekko wybrzuszone plamy, którym mogą towarzyszyć czerwono-brązowe grudki. To właśnie po zmianach skórnych najłatwiej rozpoznać wspomnianą chorobę. 

Jeśli łuszczyca występowała wcześniej w rodzinie, istnieje duża szansa, że będzie przekazywana genetycznie na kolejne pokolenia. Mimo to można zmniejszyć ryzyko jej pojawienia się, np. poprzez zmianę trybu życia. Warto ograniczyć używki, zredukować sytuacje stresowe oraz dbać o wysoką odporność na infekcje. Pomocna może okazać się także lekkostrawna dieta z niewielką ilością tłuszczów zwierzęcych.

Dolegliwość ta ma charakter przewlekły, dlatego chorzy powinni przykładać wagę do regularnej, odpowiedniej pielęgnacji. Najczęściej wykorzystuje się silnie nawilżające maści oraz preparaty przeciwłuszczycowe nakładane miejscowo. W niektórych przypadkach wprowadza się również farmakoterapię.

Atopowe zapalenie skóry

Czerwony skalp oraz wszechobecne krostki zwiastują atopowe zapalenie skóry. Pacjenci zmagają się z silnym świądem głowy oraz bardzo przesuszonym naskórkiem. Często zauważa się także zgrubienia, które są określane mianem łusek. Schorzenie powoduje znaczny dyskomfort i utrudnia codzienne funkcjonowanie. 

Choroba ta ma podłoże alergiczne, dlatego osoby cierpiące na nią powinny wykonać testy i dowiedzieć się, które substancje wywołują uczulenie. Wystąpienie dolegliwości zależy także od czynników genetycznych, jeśli więc w rodzinie pojawiła się już atopia, prawdopodobnie zostanie przekazana następnym pokoleniom.

Na atopowe zapalenie skóry wpływ ma również stres oraz pielęgnacja. Osoby dotknięte chorobą powinny systematycznie i precyzyjnie nawilżać naskórek poprzez odpowiednie maści i kremy. Konieczne jest też wykluczenie alergenu prowadzącego do nieprawidłowej reakcji układu immunologicznego. W kosmetyczce pacjentów z AZS powinien znaleźć się także szampon przeciwgrzybiczy. W terapii mogą pojawić się antybiotyki oraz leki immunomodulujące.

Grzybica skóry

W jaki sposób powstaje grzybica skóry? Wywołują ją grzyby bytujące na obszarze skalpu. Można rozpoznać ją poprzez charakterystyczne zmiany, które zależą od rodzaju choroby. Dzieli się ją na trzy odmiany:

  • strzygąca ‒ wyróżniają ją rumieniowate wykwity w drobnym rozmiarze i dużej ilości. Drobnoustroje mogą bytować zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz włosa. Pacjenci często zmagają się także ze stanem zapalnym i znacznym przerzedzeniem. Pasma mogą być poprzycinane w nierównomierny sposób,

  • drobnozarodnikowa ‒ ogniska chorobowe są mniej liczne, jednak zajmują większe obszary. Mają one okrągły kształt z równo ułamanymi kosmykami. Bywają pokryte szarym, złuszczonym naskórkiem,

  • woszczynowa ‒ w miejscach objętych zmianą widoczne są tarczki woszczynowe, czyli żółte strupy o średnicy od kilku milimetrów do 1-2 cm. Kosmyki stają się suche, matowe i szorstkie. 

W terapii stosuje się leki przeciwgrzybicze doustnie oraz miejscowo. Grzybica skóry wymaga częstego mycia włosów, a w trudnych przypadkach regularnego, krótkiego strzyżenia.

Łupież

Jest to najczęstsza choroba, która dotyka osoby w każdym wieku. Łupież w głównej mierze występuje w postaci suchej, która objawia się uciążliwym świądem oraz przesuszonym naskórkiem. Z kosmyków zwykle sypią się niewielkie, białe płaty, będące kawałkami uszkodzonego skalpu. Gdy schorzenie przybiera tłustą formę, wśród niepokojących oznak pojawi się także łojotok.

Terapia dolegliwości opiera się przede wszystkim na doborze odpowiednich kosmetyków do pielęgnacji. W codziennej rutynie powinny pojawić się szampony z substancjami zwalczającymi drożdżaki. Jeśli łupież nie ustępuje, a jego objawy nasilają się, konsultacja z dermatologiem może okazać się nieunikniona.

Choroba ta nigdy nie powinna być ignorowana. Początkowe stadium szybko przeradza się w poważny stan, powodując szereg niekorzystnych skutków ubocznych. W wyniku schorzenia możliwe jest znaczne przerzedzenie kosmyków lub ich całkowita utrata. W szczególnie zaawansowanych przypadkach włosy mogą już nie odrosnąć, dlatego tak ważna jest sprawna reakcja.

Łysienie

Masowe wypadanie kolejnych pasm może mieć różne podłoże. Łysienie często wynika ze zmian hormonalnych, przewlekłych schorzeń lub stresującego trybu życia. Choroba może być wywołana także przez grzyby oraz uwarunkowania genetyczne. Dolegliwość ta dzieli się na kilka rodzajów:

  • androgenowe,

  • plackowate,

  • łojotokowe,

  • telogenowe,

  • bliznowaciejące.

Objawy różnią się pomiędzy poszczególnymi odmianami, jednak uwagę powinna zwrócić gwałtowna utrata kosmyków. Postępująca choroba może rozprzestrzenić się na inne partie ciała i doprowadzić do wypadania także innych włosów.

Terapia jest dopasowywana przez lekarza prowadzącego na podstawie wywiadu z pacjentem oraz szczegółowych badań. Łysienie eliminuje się poprzez zmianę pielęgnacji, usunięcie czynnika chorobowego lub zastosowanie leków nakładanych miejscowo. Często wymaga się również modyfikacji diety, tak, by dostarczała więcej witamin i minerałów. Dzięki temu możliwe jest ograniczenie wypadania kosmyków. W niektórych przypadkach jedynym sposobem okazuje się przeszczep włosów. 

Ropne choroby skóry

Zwykle ropne choroby skóry są trudne do zauważenia i wymagają precyzyjnej obserwacji naskórka. Najczęściej spotykanym schorzeniem jest zapalenie mieszków włosowych. Występuje ono u osób, które są podatne na infekcje i działanie wirusów oraz bakterii. Można je rozpoznać poprzez krostę lub niewielkiego guza otaczającego włos.

Dolegliwość ta najczęściej jest wywoływana przez gronkowca złocistego bądź paciorkowca ropnego. Wpływ na wystąpienie choroby ma także jakość stosowanych kosmetyków. Preparaty z silnym, chemicznym składem zwiększają ryzyko pojawienia się infekcji bakteryjnej. Warto zdecydować się na naturalne, delikatne zamienniki szamponów oraz odżywek.

Rodzaj wprowadzonej terapii zależy od zaawansowania schorzenia. Zwykle rozpoczyna się ją od antybiotyków nakładanych miejscowo lub przyjmowanych doustnie. Istotną rolę odgrywa również regularna dezynfekcja zakażonego obszaru. Nie warto zwlekać z wizytą u lekarza, gdyż nieleczone ropne choroby skóry mogą skutkować przerzedzeniem włosów lub ich całkowitą utratą. 

Wypadanie włosów

Ubytki w pasmach mogą mieć różnorodne podłoże. Takie zmiany bywają wywołane przez przewlekły stres związany np. z pracą albo problemami w życiu prywatnym. Na kondycję fryzury wpływa również dieta. Niedobór witamin bądź minerałów często powoduje wypadanie włosów. Gdy ilość utraconych kosmyków staje się niepokojąca, warto wybrać się do lekarza na szczegółowe badania. 

Przyczyną dolegliwości mogą być też niektóre zabiegi fryzjerskie, np. koloryzacja lub rozjaśnianie. Gdy są wykonywane zbyt często bądź za pomocą niskiej jakości produktów, mogą uszkadzać strukturę kosmyka i skutkować jego utratą. Istotne są również preparaty, które stosuje się do codziennej pielęgnacji. Powinny one składać się z jak najbardziej naturalnych i delikatnych składników. 

Gdy pacjent zauważa u siebie zwiększone wypadanie włosów, warto, by udał się do lekarza w celu wykluczenia przyczyn zdrowotnych. Z dolegliwością mogą zmagać się także osoby w wyjątkowym stanie, np. w trakcie ciąży lub karmiące piersią. Może ona wynikać również z nieprawidłowego funkcjonowania tarczycy bądź takich schorzeń jak cukrzyca. 

Ciemieniucha

Choroba pojawia się przede wszystkim u niemowląt, choć może wystąpić też u starszych dzieci. Ma postać żółtych, łuszczących się płatów skóry. Ciemieniucha jest spowodowana zbyt dużą produkcją łoju. Pierwsze objawy zauważa się zwykle ok. 2-3. miesiąca życia. Początek dolegliwości ma swoje miejsce na główce, gdzie pojawia się białawy nalot w okolicach ciemiączka. 

Schorzenie w przeważającej większości przypadków jest niegroźne. Zazwyczaj ustępuje samoistnie po kilku tygodniach lub miesiącach. Zdarza się jednak, że czasem ciemieniucha prowadzi ono do erytodermii, wymagającej profesjonalnej terapii przez specjalistę. 

Aby zminimalizować widoczność choroby, zaleca się delikatne wyczesywanie złuszczonej łuski poprzez dedykowane szczotki dla niemowląt. Warto zastosować także maści i kremy nawilżające, które zmiękczą naskórek. W przypadku bardzo silnych wykwitów należy zgłosić się do dermatologa w celu ustalenia przebiegu terapii. Konieczne jest również zmienienie preparatów do pielęgnacji na produkty o łagodniejszym składzie.